Zymomonas mobilis-bacteriën laten zich ‘bemesten’ door gewone stikstof
Algen doen het, planten doen het, maar bacteriën ook: iets produceren wat wij brandstof noemen (in dit geval biobrandstof. Onderzoekers van de universiteit van Indiana (VS) kwamen er achter dat de bacterie Zymomonas mobilis meer ethanol produceert als die ‘bemest’ wordt met stikstof. De onderzoekers denken zo een snellere, schonere en vooral goedkopere manier gevonden te hebben om ethanol te produceren. Lees verder
In deze grafiek is duidelijk te zien (de kleuren geven verschillende typen bacteriën aan) dat er bij elke verdunning vervuiling optreedt. Zwart is de Salmonella-bacterie uit het oorspronkelijke monster. De proeven zijn in drie labs gedaan. Con is de samenstelling van het nulexperiment. Duidelijk is te zien dat die ‘lab-samenstelling’ gaandeweg gaat overheersen. (afb: BMC Biology)
Je kent ze ongetwijfeld wel, al die onderzoeken die melden dat die en die bacteriën in je microbioom (bacteriehuishouding) je die of die goede (of slechte) dingen ten deel laten vallen. Wantrouw ze, want het blijkt dat nogal wat bacteriestudies last hebben van vervuiling. De onderzoekers bevelen aan uiterste zorgvuldigheid te betrachten bij het gebruik van sequentietechnieken bij kleine hoeveelheden biomassa. De oplossing lijkt (mij) simpel: doe paralellel aan je experimenten een controleproef met een steriel monster. De vervuiling komt namelijk van de gebruikte extractiekits en reagentia en uit de labomgeving.
Lees verder
In de Amsterdamse dierentuin Artis is de eerste ‘microbentuin’ ter wereld ingericht, waar deze belangrijke maar onzichtbare dierengroep interactief is te ‘bewonderen’. In het nieuwe en, uiteraard, interactieve Micropia kun je ook je eigen microbenwereld zichtbaar laten maken of, met de kusmeter, laten zien hoeveel bacteriën er bij zo’n liefdevolle uiting worden overgedragen. Die microdierentuin heeft zo’n € 10 miljoen gekost.
Bron: Le Monde
We zitten in de wereld op het ogenblik toch rondom in de bommen en aanslagen, dus waarom niet, virussen en bacteriën en misschien wel kankercellen opblazen met nanobommetjes? Dat idee bedachten onderzoekers van de universiteit van Zuid-Denemarken in Odense. Ze gingen uit van buckyballen (fullerenen), de voetbalvormige koolstofverbindingen. Daar werden als explosieve component twaalf NO2-groepen gekoppeld. De elektronen van de koolstofatomen zorgen ervoor dat deze nanobommetjes ontploffen, waarbij in een biljoenste seconde te temperatuur stijgt naar 4000 °C. Een beetje onpraktisch is dat je de nanobommetjes eerst tot zo’n 700 °C moet verhitten. Overigens hebben de onderzoekers de ontploffingen niet in het echt veroorzaakt, maar de zaak ‘afgedaan’ met simulatie. Mwah.
Nanokoolstofbuisjes worden al in gezet om kankercellen op te blazen. Dat moet de nanobommen ook lukken, alleen is zo’n bacterie of virus eerst al overleden door de hoge aanvangstemperatuur. Dan hebben je geen ontploffingen meer nodig.
Bron: New Scientist
Eigenlijk zou ik willen zeggen: leef zoals je leeft, beweeg en doe niet al te veel ongezonde dingen (maar laat ze ook niet helemaal). Dieet Arnos. Dat werkt gegarandeerd, tenminste als het klopt wat onderzoekers in Canada hebben uitgevogeld: elk afslankdieet werkt, zolang je je er maar aan houdt.
Lees verder
Zo stellen de Australische onderzoekers de verwoesting van het celmembraan voor (afb: eLife)
Het klinkt natuurlijk een tikje ironisch dat tabaksplanten iets TEGEN kanker zouden kunnen uitrichten, maar de Australische onderzoeker Mark Hulett en zijn collega’s zijn serieus: “Dit is een welkome ontdekking, wat de oorsprong ook is.” De Australiërs vonden de verbinding NaD1 in de bloem van siertabak (Nicotiana alata) die in staat is kankercellen aan stukken te prikken. Voor hun proeven gebruikten de onderzoekers diverse typen menselijke kankercellen. Lees verder
Een kunstenaarsimpressie van een E.coli met gouden curlivezels (afb: Yan Liang)
Je fröbelt wat met materialen en beestjes en dat knutselwerk levert je misschien iets op. Daar lijkt het een beetje op wat de mannen en vrouwen van het befaamde MIT in het Amerikaanse Cambridge hebben gedaan. Bacteriën met gouddraden, bijvoorbeeld of biofilms als elektronische circuits. “Ons idee is om levende en niet leven systemen samen te brengen”, zegt MIT-onderzoeker Timothy Lu. “Dat is een interessante manier om over materialen na te denken, heel verschillend van wat mensen nu doen.” Het slachtoffer is de E. coli. Misschien helpen die beestjes zelfassemblerende systemen in elkaar te zetten. Lees verder
Tb-bacterie-kweek (foto: Wikicommons)
Azijnzuur zou een adekwaat middel zijn om mycobacteriën te doden, waartoe ook de tb-bacil, Mycobacterium tuberculosis, behoort, zo valt in het open blad mBio® te lezen. Dat betekent dat azijn als desinfectiemiddel kan worden ingezet, ook tegen voor andere desinfectiemiddelen resistente vormen. “Mycobacteriën veroorzaken ziektes als tuberculose en melaatsheid, maar niet-tb-bacteriën komen overal voor, zelfs in kraanwater, en zijn resistent tegen de gewone ontsmettingsmiddelen. Ze kunnen ernstige ontstekingen veroorzaken. Ze zijn bestand tegen de meeste antibiotica”, zegt onderzoeker Howard Takiff. “Hoe kom je daar van af?” Eigenlijk min of meer per ongeluk bleek dat mycobacteriën niet tegen azijnzuur kunnen. Uiteindelijk bleek een oplossing van 6% azijnzuur in 30 minuten de tb-bacillen te doden. Tijdens een sabbatsverblijf op het Laurent Kremer-lab van de universiteit van Montpellier (F) probeerde Takiff hoe effectief azijnzuur is tegen de mycobacterie M. abscessus, een van de hardnekkigste en meest ziekteverwekkende mycobacteriën. Tegen een half uur in een 10%-oplossing van azijnzuur bleek de bacterie niet bestand. Het effect wordt ook getest in een vervuilde situatie met eiwitten en rode bloedcellen, maar dat maakte niet uit. Takiff: “Dit is toch een opmerkelijke observatie. Azijn wordt al duizenden jaren gebruikt als ontsmettingsmiddel en wij hebben eenvoudig onderzoek uit het begin van de 20ste eeuw aan azijnzuur voortgezet. We moeten nog wel uitzoek of azijnzur ook effectief is om medische apparatuur te ontsmetten of te steriliseren.”
Bron: Eurekalert
Hoewel zuurstof niet beslist een noodzakelijke voorwaarde voor leven is, kan heel veel leven op aarde niet zonder. Hoe en wanneer de grote hoeveelheid zuurstof in de aardatmosfeer is terechtgekomen is onderhevig aan veel speculatie, maar vrij algemeen wordt aangenomen dat de zogeheten cyanobacteriën daar een cruciale rol in hebben gespeeld. Die bacteriën scheiden, net als planten, zuurstof af. Zo’n 2,3 miljard jaar geleden zou er een Grote Zuurstofgebeurtenis hebben plaatsgevonden, wat dat ook moge wezen, en zou de zuurstofconcentratie in de atmosfeer aanzienlijk zijn toegenomen. Onderzoekers van de universiteit van Californië Riverside denken dat die gebeurtenis eerder heeft plaatsgevonden, zo’n 3 miljard jaar geleden, en dat de zuurstofconcentratie honderden miljoenen jaren heeft gefluctueerd. Lees verder
Een schema van de biomassazonnebrandstofcel.
Het begint allemaal een beetje op elkaar te lijken. Onlangs stond hier een bericht over een batterij die op stijfsel (suiker) loopt. Nu komt er, ook uit Amerika en ook van onderzoekers met Chinese namen, het nieuws dat er een brandstofcel is ontwikkeld die op biomassa loopt. Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken wordt daarbij nog de hulp van de zon ingeroepen. De aan het instituut voor technologie van Georgia (VS) ontwikkelde brandstofcel ‘eet’ van alles. Ook stijfsel. De brandstofcellen zouden, uiteindelijk, een energieopbrengst kunnen geven die vergelijkbaar is met methanolbrandstofcellen. Lees verder