Rijstbouw is arbeidsintensief
De westerse cultuur zou individualistisch en analytisch zijn, de Aziatische meer op de gemeenschap gericht. Onderzoekers denken dat dat aan het voedsel ligt: rijst versus tarwe; de zogeheten rijsttheorie. Dat onderscheid zou al in China zijn waar te nemen: de ’tarwemensen’ in het noorden schijnen anders te denken dan de rijstmensen in het zuiden. Lees verder
Peking in februari van dit jaar
Volgens een rapport van de wereldge-zondheids-organisatie WHO is de lucht in 90% van de onder-zochte 1800 steden voor de inwoners ongezond. De luchtverontreiniging ligt er duidelijk boven door de WHO vastgestelde normen. Vooral in Afrika en Zuidoost-Azië is de situatie in steden slecht. Schuld daaraan zijn met name het autogebruik en de vaak slechte verbranding van fossiele brandstoffen. “Vele stadscentra zijn gehuld in een smerige lucht, waardoor de skyline onzichtbaar wordt”, zegt Flavia Bustreo van de WHO. Het is gevaarlijk die lucht in te ademen. Lees verder
Een schermafdruk van Fox News
Alle Aziaten lijken op elkaar (of wat wranger: een spleetoog is een spleetoog), moeten ze bij het Amerikaanse tv-station Fox News hebben gedacht en gebruikten een foto van een Nepalese vrouw die rouwde om de dood van 16 sjerpa’s op de flanken van de Mout Everest, terwijl het verhaal ging over de veerbootramp in Zuid-Korea. Het station betreurt de miskleun en heeft de boel zo snel mogelijk ‘gerepareerd’.
De laatste tijd verschijnen er steeds meer onderzoeksresultaten die wijzen op een versnelde smelting van het poolijs als gevolg van de aardopwarming. Dat zou vooral komen door onze ongebreidelde stooklust. Recent onderzoek van Qinghua Ding van de universiteit van Washington in Seattle geeft echter voeding aan de gedachte dat ook de Stille Oceaan een deel van de ‘schuld’ zou dragen. Ding en zijn mede-onderzoekers kwamen tot die conclusie na heranalyse van temperatuurgegevens uit 1979 tot en met 2012. Lees verder
Lichtvervuiling = energieverspilling = aardopwarming
Ik ga nu even een open deur intrappen: we verspillen mateloos veel licht. Opnames uit de ruimte van het donkere deel van de aarde laten grote lichtplassen zien, die er alleen maar voor dienen de ruimte te verlichten. Lampen worden steeds efficiënter in de omzetting van elektriciteit in licht, maar die ‘extra ruimte’ gebruikt de mens ook meteen weer om nog meer inefficiënte verlichting aan te leggen, van de tuin, bijvoorbeeld, of van snelwegen. Nu zou al eenvijfde van ons elektriciteitsverbruik (dus niet energieverbruik) opgaan aan verlichting. In Engeland is het energieverbruik per hoofd voor verlichting tussen 1950 en 2000 verviervoudigd, terwijl het rendement van lampen verdubbelde. Het Duitse Leibniz-instituut voor zoetwaterecologie en binnenvisserij IGB in Berlijn en het milieumuseum am Schölerberg in Osnabrück hebben drie aanbevelingen opgesteld, De aanbevelingen zijn verbluffend simpel, maar ook weinig schokkend en misschien niet eens zo effectief:
1. Gebruik licht alleen als het nodig is (bewegingssensoren).
2. Stel minimumeisen aan straatverlichting.
3. Bereken het werkelijke rendement. Zo kan een lamp die na, zeg, 12 uur ’s nachts op een lager pitje wordt gedraaid rendabeler zijn dan een ‘spaarlamp’ die de hele nacht brandt.
Volgens de onderzoekers zouden overheden met deze aanbevelingen het energieverbruik voor verlichting kunnen verminderen zonder het comfort/de veiligheid te verkleinen. De juiste hoeveelheid licht op de juiste plaats. Lees verder
Een plaatje om de wisselwerking in de cel te verbeelden van PKCλ met diverse eiwitten. Het is de laatste regelstap van het enzym MT1-MMP (rood) bij de reactie tussen het eiwit cortactine (groen) en dynamine 2 (blauw). Deze reacties zijn nodig om cellen te ‘bevrijden’ uit het weefsel om te kunnen migreren naar andere delen van het lichaam (afb: Curie-instituut)
Kanker is op zich al een, mild gezegd, vervelend fenomeen, maar de ziekte heeft ook nog eens de neiging zich door het hele lichaam te verspreiden. Franse onderzoekers onderzochten hoe dat proces verloopt. Dat inzicht zou aan de basis kunnen leggen voor therapieën om uitzaaiing tegen te gaan.
Lees verder
Het principe van een valwindgenerator: met water gekoelde lucht daalt en brengt turbines in draaiing zoals bij een windmolen (afb: der Spiegel)
Het principe is simpel: met warmte, water en een grote toren kun je elektrische energie opwekken. Valwindenergie zou je een combinatie van zon- en windenergie kunnen noemen. Het Amerikaanse bedrijf Solar Wind Energy Ltd wil in de woestijnstaat Arizona nabij San Luis een valwindcentrale bouwen. De centrale, in feite een gigantische toren van 1000 m hoog met een doorsnede van 400 m, zou een vermogen krijgen van 435 MW en zou in 2018 gereed moeten zijn. Opmerkelijk is dat nooit echt is aangetoond dat valwindcentrales ook betrouwbaar werken.
Lees verder
De perovskitische zonnecellen vormen de grote hoop van de ‘zonaanbidders’ dat die dingen (de zonnecellen, dus) nu eindelijk eens doorbreken met (beloofde) rendementen tot wel 50%. Perovskiet was de nieuwste openbaring op dit terrein. Een probleem is echter dat het beloftevolle loodperovskiet nogal giftig is. Tinperovskiet (tin in plaats van lood) zou een schoner alternatief zijn, maar dat levert zonnecellen op met een armzalig rendement van 6%. Onderzoekers putten hoop uit de gedachte dat loodperovskiet ook zo bescheiden begonnen is. Lees verder
Scheikundig symbool voor waterstofgas
Lasers worden er in de scheikunde natuurlijk volop gebruikt, al was het maar om te bepalen met welke verbindingen de scheikundige van doen heeft. Nu las ik in een bericht op Eurekalert met een half oog een verhaaltje over de splitsing van methaan met behulp van water in kooldioxide en waterstof. Dat is bekende manier om waterstof te maken (stoomomvorming). Daar kwam, zag ik met dat halve oog, een laser aan te pas. Ik was geïnspireerd bij die gedachte door een ander bericht dat ik laatst plaatste over laser en scheikunde. Lees verder
A) L en T zijn plaatsen waar zich kankercellen bevinden, zichtbaar gemaakt met nanodeeltjes met op het oppervlak eiwitten die die kankercellen ‘herkennen’. B nanodeeltjes geven de plaatsen aan waar zich macrofagen bevinden, cellen die deel uitmaken van het afweersysteem (afb: CNRS)
Onderzoekers van het Franse onderzoeks-instituut CNRS hebben een methode ontwikkeld waarbij met behulp van nanodeeltjes biologische processen in vivo goed zijn te volgen. Het interessantste is dat die deeltjes uren een te detecteren signaal blijven uitzenden, anders dan de veelgebruikte fluorescentiemethode. Met deze techniek zouden van weefsels in levende wezens plaatjes te maken zijn zoals tot nu toe niet mogelijk was.
Lees verder