Robot verovert ook wetenschappelijk lab

labrobotIn de journalistiek wordt steeds meer gebruik gemaakt van ‘robots’, maar ook de wetenschap is daar niet ‘immuun’ voor. Natuurlijk waren er al langer allerlei machientjes die hand- en spandiensten verrichtten in het lab, maar dat waren meestal toch tamelijk domme systemen. Steeds vaker komen er systemen die niet alleen doen maar ook beslissingen nemen. Een zo’n robotonderzoeker zou al een aardige ontdekking gedaan hebben: het verbeteren van de synthese van waterstof met behulp van licht.
Lees verder

Eindelijk: de perfecte watersplitser (?)

Waterstofproductie

Waterstof zou een schone energiedrager zijn maar heeft ook prettige eigenschappen (afb: Shinshu-universiteit)

Al tientallen jaren zijn onderzoekers bezig om dé methode te vinden om water te splitsen om waterstof te produceren, de schone energiedrager. Daarbij lijkt het ’t handigst om de zon het werk te laten doen. Of waterstof echt zo handig is (hoogst explosief) is nog maar de vraag, maar onderzoekers van de Shinsu-universiteit in Japan hebben nu een methode ontwikkeld om met behulp van uv-licht katalysatoren

en zonnecellen water te splitsen met een kwantumrendement (wat dat ook moge betekenen) van bijna 100%.
Lees verder

Voedsel uit ‘lucht’ kan onze planeet redden

Eiwit uit lucht

Het product (afb: Solar Foods)

Het lijkt op een wonder. In een lab van het Finse commerciële bedrijf Solar Foods wordt voedsel uit ‘lucht’ gemaakt (in feite doen bacteriën het werk). Dat heeft meteen ook het grote voordeel dat daarbij geen broeikasgassen ontstaan. Wordt dat ‘zonnevoedsel’ de oplossing voor een een voedselproductie zonder dierenleed (nou ja, niet voor bacteriën) en klimaatgevaarlijke gassen? De ‘landbouw’ van de toekomst? Lees verder

Waterstoftank voor brandstofcelauto’s ontploft

Ontplofte waterstoftank

De ontplofte gasinstallatie nabij Sandvika (afb: Dagbladet)

Er zijn nogal wat mensen die waterstof als (secundaire) energiebron zien, maar waterstof zelf is natuurlijke een linke want licht ontplofbare stof en dat blijft een groot probleem. Nabij Oslo is een waterstoftank ontploft, waardoor de levering van dat gas in heel Noorwegen in het gedrang kwam. Waterstof wordt, onder meer, gebruikt in E-auto’s die rijden op brandstofcellen. Toyota en Hyandai verkopen vooralsnog geen brandstofcelvoertuigen meer in Noorwegen. Overigens zijn brandstofcellen niet gebonden aan waterstofgas. Lees verder

Energy Observer: een elektrisch aangedreven ‘zeilboot’

De nieuwe zeilen

De voordelen van oceanwings voorgsteld door de (Franse) maker (afb:vplp.fr)

Schepen zijn nuttige maar vieze transportmiddelen die niet bepaald ‘fijnzinnige’ brandstoffen verstoken. In de loop der jaren zijn er wel wat ontwerpen verschenen van boten die zich duurzaam verplaatsen (zeilschepen, bijvoorbeeld, maar die hebben weer andere nadelen), maar voor zover ik het kan zien hebben die nog geen vervolg gekregen. In april lag er in de Amsterdamse haven een boot die vaart op windkracht maar ook op zonne-energie en daarbij meteen brandstof aanmaakt (waterstof), de Energy Observer. Of die moderne zeilboot school zal maken valt nog te bezien, opmerkelijk is die wel.
Lees verder

Brandstofcel als ideale opslag van wind- en zonne-energie (?)

Protonbrandstofcel voor de opslag van duurzame energie

Een protongeleidende brandstofcel (afb: WikiMedia Commons)

Duurzaam is mooi, maar ‘onbetrouwbaar’. Een groot deel van de duurzame energie wordt opgewekt met behulp van wind en zon en die kent zijn periodes. Dus moet er worden opgeslagen. Er zijn al heel wat opslagsystemen bedacht, waarvan ik die met steenblokken en hijskranen met het plan Lievense de schranderste vind, maar hét systeem is nog niet gevonden. Elektrische energie omzetten in chemische (batterijen of brandstofcellen) wordt ook vaak genoemd, maar daar zitten nogal wat haken en ogen aan. Nu melden onderzoekers van een mijninstituut in Colorado (VS) dat ze een brandstofcelsysteem hebben ontwikkeld dat vrijwel verliesloos werkt (slechts 2%). Lees verder

Methaan direct gesplitst in koolstof en waterstof

Methaan direct gesplitst in koolstof en waterstof

De methaankraker van KIT en IASS (afb: KIT/IASS)

Aardgas bestaat voornamelijk uit methaan: een koolstofatoom omringd door vier waterstofatomen.  Als je dat verbrandt ontstaat er water en het broeikasgas kooldioxide.  Het Technologisch instituut van Karlsruhe (KIT) en het instituut voor duurzaamheidsstudies (IASS) in Potsdam hebben een proces ontwikkeld om methaan direct te splitsen in koolstof en waterstof. Daarvoor kregen ze de innovatieprijs van de Duitse gaseconomie (wat dat ook moge wezen).
Lees verder

Is 100% duurzaam haalbaar? Nee? Ja!

Zonnecollectoren op een dak van een huis in Helsinki

Zonnecollectoren op een dak van een huis in Helsinki

100% duurzame energie is mooi, maar is het ook haalbaar? Onderzoekers rond Benjamin Heard van de universiteit van Adelaide (Aus) hebben zich vorig jaar gebogen over de beantwoording van die vraag. Ze betwijfelden dat en maakten ook korte metten met het werk van onderzoekers die daar wel in geloven. In een nieuwe overzichtsstudie kwamen onderzoekers uit, onder meer Duitsland en Nederland tot de conclusie dat Heard en de zijnen het mis hebben. Lees verder

Wordt lignine ‘ontketent’ tot energiebron voor brandstofcellen?

Houtstof (lignine) gebruikt als Indirecte enegriebron van brandstofcel

Dit is ongeveer het idee (afb: univ. van Linköping)

Lignine is een ‘onnut’ bestanddeel van hout en chemisch lastig te ‘breken’. Al vele keren hebben onderzoekers beweerd het probleem gekraakt te hebben, waarmee een gigantische grondstofbron zou vrijkomen, maar de praktijk blijkt, zoals vaak, nogal weerbarstig. Nu zeggen onderzoekers van de universiteit van Linköping (Zwe) lignine (indirect) te hebben gebruikt als energiebron voor brandstofcellen, de eeuwige energiebelofte, zonder dat daarbij kooldioxide vrijkomt. Lees verder

Mri met ‘waterstofmagnetisme’ goedkoper en beter (wellicht)

Mri-apparaat

Mri-apparaten zijn duur en tamelijk ‘primitief’ (afb: WikiMedia Commons)

Kernspinmagnetische resonantie is een fenomeen dat tegenwoordig met groot succes in ziekenhuizen wordt toegepast in mri-apparaten. Je kunt er veel zaken mee ‘zien’ waar röntgenapparatuur niet voor geschikt is, maar kennelijk kunnen artsen niet buiten hun x-stralen. Een van de mindere kanten van mri is het (relatief) gebrekkige oplossende vermogen. Veel bij apparaten hangt van het vermogen: hoe meer vermogen hoe harder je rijdt, hoe scherpere plaatjes je krijgt, hoe hoger je springt en zo voort. Het maximum wordt bepaald door de techniek (of eigenlijk de natuurwetten). Het lijkt er op dat onderzoekers in Engeland de basis hebben gelegd voor een groter ‘vermogen’ van mri. Daarbij maken ze gebruik van het magnetisme van parawaterstof. Mri zou met parawaterstofmagnetisme veel beter en goedkoper kunnen worden. Lees verder