Zowel uit Japan als uit de buurlanden komen boze reacties op het regeringsbesluit om radioactief koelwater van de rampreactoren in Fukushima in de oceaan te lozen. China verbiedt de invoer van Japanse vis. Lees verder
Een proef met zeewinning van mineralen in de Stille Oceaan op 900 m diepte nabij Japan blijkt zeker een jaar nadat de winning was gestaakt nadelige invloed te hebben op het zeeleven ter plekke. Tot dertien maanden na de proefwinning bleken er daar aanzienlijk minder vissen, garnalen en andere zeewezens voor te komen, zo constateerde de onderzoekers, ook (of erger nog) op aanpalend terrein waar sediment terecht was gekomen. Het mislukken van de besprekingen onder auspiciën van de zeebodemautoriteit ISA in Jamaica om tot afspraken te komen over de (diep)zeemijnbouw doen het ergste vrezen voor het behoud de kwetsbare natuur van de wereldzeeën. Lees verder
China zit/staar al op de maan (maankarretje Chang’e 4) (afb: Chinese ruimtevaartorganisatie)
Waarom gaan ‘we’ naar de maan, vroeg de Franse krant Le Monde zich in een video af (maar dan natuurlijk in het Frans). Precies die vraag had ik bij het gedoe rond het Artemis-project van de Yankees. Niet alleen de Amerikanen (willen) gaan, maar ook China, Japan, de EU, India en misschien ook Noord-Korea. Die landen, van Noord-Korea ben ik niet zeker, hebben vergaande plannen naar dat onherbergzame ‘bijplaneetje’ van die kleine planeet aarde te vertrekken. Lees verder
Elon Musk (afb: WikiMedia Commons)
Ruim een halve eeuw geleden zette Amerika twee astronauten op de maan, terwijl een derde rondjes om de maan vloog. Nu lijken diverse landen maar ook particulieren er op gebrand om, al of niet bemande, reisjes naar de maan te ondernemen. Wat is het nut van die energieverslindende en (dus) klimaatverpestende maanreisjes? Hebben we te maken met een machtsstrijd tussen de oude heerser (VS) en de opkomende macht (China)? Maar waarom zijn dan ook Zuid-Korea, Japan en nog wat andere landen er zo op gebrand om op die levenloze trabant te komen?
Lees verder
Met radioactiviteit besmette grond rond de kerncentrales in Fukusjima werd afgevoerd, zonder veel effect
Satellietfoto van reactorgebouw 3 (rechts) en 4 op 16 maart 2011, twee dagen na de ramp (foto: Wiki Commons)
Het was niet zo heel lang geleden ook hier de oplossing voor je afval: gooi het maar in het water. Sindsdien zijn er in sommige landen milieuwetten gekomen die dat kwaad proberen uit te bannen, maar de Japanse overheid wil daar kennelijk niet bij horen. Het radioactieve afvalwater dat sedert de ramp in 2011 op het terrein van de kerncentrales in Fukusjima is opgeslagen mag van de Japanse overheid in de oceaan geloosd worden. De lozing zou veilig zijn en het milieu nauwelijks belasten, beweert de regering. Lees verder
Elk jaar wordt er zo’n 1,3 miljard ton voedsel weggegooid, rond eenderde van de wereldvoedsel-productie. Ruim een kwart daarvan (27%) wordt in de vuilnisbak (of groenbak) gemikt door de consumenten. Dat wordt als zeer vermijdbaar beschouwd. De weggegooide eetwaar zou de mensheid 4 biljoen megajoule aan energie en 82 miljard kubieke meter (= 82 biljoen l) aan water kosten. Om een idee te krijgen, zegt hoofdauteur Antoine Coudard van de universiteit Leiden, dat is het jaarlijkse energieverbruik van een land als Frankrijk en Duitsland bij elkaar en het waterverbruik van Mexico. Lees verder
Werknemers van Tepco op het rampterrein. Foto uit 2014
In maart 2011 vond in het Japanse Fukusjima een kernramp plaats als gevolg van vloedgolf ontstaan door een zeebeving. Sedertdien zijn de bewoners van een ruim gebied rond de centrales naar elders verhuisd en proberen de autoriteiten en het betrokken bedrijf de brokstukken op te ruimen en/of af te dekken. Dat verloopt nogal moeizaam. Nu zijn er (weer) plannen om grote hoeveelheden radioactief water in de oceaan te lozen. Milieugroepen en bewoners, vooral vissers, hebben hun zorgen uitgesproken. Het zou gaan om ruim eenmiljoen ton verontreinigd water. Lees verder
De X-37B van Boeing (afb: Futura-Sciences)
Ingenieurs zijn mensen die het idee hebben dat ze praktisch zijn, maar ook dat (bijna) overal een (technische) oplossing voor bestaat. Het mooiste verhaal op dat punt vind ik nog steeds dat van de Amerikanen die een speciale pen hadden ontwikkeld voor in vliegtuigen op grote hoogte of in ruimtevaartuigen. De Russen gebruikten gewoon een potloodje. Al vaker is het idee geopperd om iets in de nabije ruimte de plaatsen om beter gebruik te maken van de energie van zonlicht (voor menselijk gebruik). De Amerikanen zijn nu weer bezig met zonne-panelen in de ruimte die energie in de vorm van microgolven naar de aarde versturen. Tja, waarom zou je het makkelijk doen als het moeilijk kan?
Lees verder
‘Cyborg’ Kevin Warwick met robothand
In Japan zijn ze dol op elektronische speeltjes en Japan is stevig aan het vergrijzen. Nu wil de Japanse overheid een onderzoeksprogramma opzetten naar mogelijkheden de mens te ‘verbeteren’ en naar mens/machinecombinaties maar ook naar industrieel afval. Voor dat programma zou zo’n 840 miljoen euro (100 miljard yen) zijn uitgetrokken. Lees verder