Kunstmatige intelligentie maken met ki

Petar Veličković

Petar Veličković

Kunstmatige intelligentie is aan een nieuw leven begonnen. Al in de jaren 80 werd daar veel over gesproken, maar toen waren we daar nog ver van verwijderd. De zaken zijn inmiddels veranderd. Ki kan nu wel wat, maar het grote probleem is dat je zo’n ki-systeem eerst een hoop leermateriaal moet verschaffen voordat dat er wat van bakt. Nu lijkt het er op dat onderzoekers een ki-systeem hebben gemaakt dat ki-systemen een stuk bijdehanter kan maken. Ki-systemen die ki-systemen ontwikkelen. Of althans die onderzoekers hebben een systeem gemaakt om ki-systemen beter af te stellen zodat ze niet zo’n waanzinnige hoop leermateriaal nodig hebben en dat kost een hoop energie. Het eind van het liedje is natuurlijk dat ki-systemen mensen helemaal niet meer nodig hebben. Lees verder

Zuckerberg wil snelste ki-supercomputer bouwen

Groter, dikker, verder, hoger. We zijn nog steeds niet af van het recordfetisjisme van de snelle techjongens. Nu kondigt Mark Zuckerberg, voorheen baas van Facebook maar nu van Meta, aan dat Meta de grootste kunstmatig intelligente supercomputer wil bouwen. De man, en hij niet alleen, wil de wereld combineren met een schijnwereld die een metauniversum zou opleveren dat klauwen vol rekenkracht kost. Of het klimaat er blij mee moet zijn kun je je afvragen. Maar de Zuckerbergjes em Muskjes zijn niet te temmen (en hebben nergens last van).
Lees verder

Reservoirrekenen kun je met een bak water

Reservoirrekenen

Het elektrochemische systeem (m) en het reactiesignaal (r) afhankelijk van het invoersignaal (l) `(afb: univ. van Osaka)

Ik kan me voorstellen dat je met transistoren kunt rekenen, zelfs, met moeite, ook nog dat dat met kwantumbits mogelijk is, maar met een bak water? Onderzoeksters van de universiteit van Osaka schijnen daarin geslaagd te zijn door gebruik te maken van elektrochemische reacties. Als dat zo is moet dat een heel traag rekentuig zijn (maar ja, ik (=as) heb nergens verstand van…)…. Lees verder

DeepMind berekent eigenschappen van verbindingen

ElektronendichtheidMet een zelflerend algoritme heeft de DeepMind-computer de eigenschappen van scheikundige verbindingen berekend op basis van de elektronen-dichtheden. Dat is handig als je wilt bekijken welke materialen in bepaalde opzichten veelbelovende kandidaten zijn, zelfs als die stoffen nog nooit gesynthetiseerd zijn. Overigens moet er aan dat systeem nog wel het een en ander vertimmerd worden.
Lees verder

Geheugen en verwerking gecombineerd voor ‘hersencomputer’

Memristor/oscillator

De drie gekleurde lagen onderin stellen de oscillator voor. De halfdoorzichtige laag daarboven is de isolatielaag. Rood en zwart zijn contacten waarmee ionen (grijze bolletjes) de weerstand van die laag kunnen regelen. Dat is de memristor en zorgt voor geheugen. Die memristor zou overigens ook zelf kunnen rekenen (afb: univ. van Gothenburg)

Wat mensen maken moet het vrijwel altijd afleggen tegen wat de natuur ‘bedacht’ heeft. Een rekentuig heeft een geheugen en een aparte verwerker van gegevens (processor), terwijl de hersens die functies hebben gecombineerd. Hoe dat werkt is nog nauwelijks bekend, maar wat hersens doen kost heel wat minder energie dan de computers gebruiken (zeker de ki-systemen). In Zweden schijnen ze nu elementen gemaakt te hebben die zowel opslaan als verwerken en dus wat meer gaan lijken op onze hersens (of althans zoals we denken dat die werken). Lees verder

Ki ‘gekorfd’ door ondertekening Unesco-verklaring?

Ki en ethiekKunstmatige intelligentie wordt steeds belangrijker voor zowel goede als kwalijke toepassingen. Gevoegd bij de ondoorzichtigheid van de techniek (hoe komen die algoritmes tot hun uitkomsten) maakt dat ki een hachelijke thema. Gister hebben bij de VN-organisatie Unesco 193 landen een overeenkomst getekend waarin aanbevelingen (!) staan om ki netjes te gebruiken. Het is een akkoord zonder echte consequenties (want aanbevelingen) net zoals het klimaatakkoord. De landen beloven de aanbevelingen in hun wetgeving op te nemen. De Unesco is optimistisch gestemd. Lees verder

Kunstmatige intelligentie een treurige puinhoop (?)

Friedrich Fröbel

De Duitse opvoedkundige Friedrich Fröbel (afb: WikiMedia Commons)

Steeds vaker lees je dat kunstmatige intelligentie (ki) wordt gebruikt, in wetenschappelijk onderzoek, bij het regelen van webzaken, door overheden, bedrijven en zelfs in spellen. Ki wordt allerlei prachtigs toegedicht, maar veelal duister is hoe die  systemen tot hun ‘conclusies’ komen. Dat zou wetenschappers toch moeten interesseren voordat ze die ‘zwarte doos’ gebruiken. Dan praten we nog niet eens over de gigantische hoeveelheden energie die ki verstookt. Robbert Dijkgraaf vraagt zich in Quanta Magazin af of ki de nieuwe alchemie is en of dat erg is. Hij denkt dat dat altijd zo werkt in wetenschap. Ja? Lees verder

Wie verzint het: ‘slimme’ toiletten?

'Slim' toilet

De ‘slimme’ plee van Grego (afb: Duke)

Allerlei dingen worden ‘slim’ genoemd, maar zijn dat zelden. Een van de weinige plaatsen waar niks ‘slims’ gebeurde was de plee. Wat valt daar aan ‘slims’ te doen? Veel, denkt Sonia Grego. Ze heeft een bedrijf opgericht, Coprata (‘bedekt’ in het Roemeens), dat die dingen moet maken. Om wat te doen? Je uitwerpselen laten analyseren, bijvoorbeeld. Dan durf je toch niet meer te gaan poepen of piesen? Lees verder

Digitale sector produceert wellicht meer broeikasgassen dan luchtvaart

Bitcoins delven

Computers van een bedrijf dat zich toelegt op bitcoins delven. Dat is nogal energieintensief. (afb: phys.org)

Al die digitale en continu verbonden apparaten en de daarvoor benodigde infrastructuur, met name de overal oprijzende datacentra,  veroorzaken een hoop broeikasgassen. Die hele ‘machinerie’ zou verantwoordelijk zijn voor een grotere uitstoot dan de luchtvaart (een prominente klimaatbedreiger), zo leert een onderzoek. Lees verder

Wordt de DNA-computer werkelijkheid?

Microfluïdische DNA-processor

Al dertig jaar dromen sommige onderzoekers van een DNA-computer, waarbij gebruik gemaakt wordt van de fabelachtige (reken- en opslag-mogelijkheden die het DNA-molecuul zou bieden, maar al te veel vooruitgang lijkt er niet geboekt te zijn.  Nu denken onderzoekers van de nationale universiteit van Incheon in Zuid-Korea een manier gevonden te hebben om DNA-berekeningen te automatiseren met de ontwikkeling van een DNA-processor die kan worden aangestuurd door een ordinair persoonlijk rekentuig. Lees verder