Goedkope en ‘groene’ kwantumstippen van synthetische eiwitten

Kwantumstippen

De CdS-kwantumstippen ‘gezien’ door een elektronenmikroskoop (Afb: Princetonuniversiteit)

Kwantumstippen zijn halfgeleider-kristallen in nanoafmetingen die optisch en elektronisch kunnen worden toegepast zoals lichtdiodes (leds) en zonnecellen. Het kost nogal wat energie om ze te maken en daarbij zijn ook giftige en dure oplosmiddelen nodig. Nu hebben onderzoeksters van de Princetonuniversiteit in de VS een proces ontwikkeld waarbij schoon water als oplosmiddel wordt gebruikt en waarbij synthetische eiwitten worden gebruikt om bij kamertemperatuur nanostippen te vervaardigen: ‘groen’ en goedkoop, stellen de onderzoeksters, maar die kwantumstippen bestaan uit cadmiumsulfide. Cadmium is nogal giftig. Lees verder

Eindelijk een oplossing voor het polymeerafval (?)

De foraminiferensoort Ammonia beccarii

De foraminiferensoort Ammonia beccarii (afb: WikiMedia Commons)

Er zijn al vele manieren bedacht om minuscule deeltjes van kunststofafval te vangen, maar vooralsog lijkt dé oplossing daar niet bij te zitten. Nu zou ‘biozand’ (foraminiferen) de uitkomst kunnen brengen. Die zouden eenvoudigweg die mikroskopisch kleine kunststofdeeltjes absorberen. Ze bouwen die troep in hun schalen in, hebben onderzoeksters vastgesteld. Dan maar weer hopen dat geen andere dieren die foraminiferen oppeuzelen… Lees verder

In Nederland zou 7,8 miljard ton grondstoffen liggen te ‘rotten’.

Ester van der Voet

Ester van der Voet (afb: Universiteit Leiden)

Grondstoffen worden in Nederland, maar niet alleen daar, nauwelijks gekringloopt of hergebruikt. Volgens Ester van der Voet een ‘goudmijn’. Hergebruik en kringlopen zijn wezenlijk om niet snel tegen de grenzen van de beschikbaarheid van grondstoffen aan te lopen. Volgens Van der Voet, sedert een jaar hoogleraar in Leiden, liggen er alleen al in Nederland honderdduizenden tonnen grondstoffen ongebruikt op of onder de grond. In totaal komt ze op een waanzinnig totaal van 7,8 miljard ton ongebruikte grondstoffen in Nederland. Lees verder

Volledig geautomatiseerde scheikunde met ki en synthesemachine (?)

Marty Burke (l) in zijn lab met medewerkers met linksachter de afbeeldingen van de Polen en Canadezen (afb: univ. van Illinois)

Kunstmatige intelligentie zie je op het ogenblik in bijna elke wetenschap opduiken, zinnig of onzinnig. Scheikunde is al langer ‘slachtoffer’ van die ontmenselijking, maar er lijkt nu een weg ingeslagen naar een definitief uit van menselijke wezens in het bakken en braden, zoals wij dat vroeger aan de universiteit noemden. Je hebt ki, een blokkendoos met bouwstenen en een machine die de boel op aanwijzingen van het ki-systeem in elkaar flanst. Zo stel ik me dat voor. Lees verder

Dit jaar worden er vijfmiljard telefoons afgedankt

E-afvalTechniek is een grote verspiller, vooral de elektronische techniek. Producten worden niet vervangen omdat ze kapot zijn, maar omdat ze ‘achterhaald’ zijn. Ik heb nog computers en telefoontjes van vijftien jaar geleden, die het nog prima doen, maar waarvan de enige ‘fout’ is dat ze technisch ‘achtergebleven’ zijn. Technische grootmachten als Apple en Google spelen daar gretig op in door jaarlijks nieuwe producten te presenteren met weer ‘vele nieuwe mogelijkheden’ en door oudere versies na een paar jaar niet meer te ‘onderhouden’. Weg met die ouwe rommel. Lees verder

Nobelprijs scheikunde naar drie klikchemici

Carolyn Bertozzi

Carolyn Bertozzi (afb: WikiMedia Commons)

Carolyn Bertozzi, Morten Meldal  Barry Sharpless kregen gedrieën de Nobelprijs voor scheikunde voor hun bijdrage van de klikscheikunde, een vakgebied dat je ook legochemie zou kunnen noemen. Je klikt als het ware de diverse bestanddelen aan elkaar om ingewikkelder verbindingen te maken, waar de natuur geen problemen mee zou hebben, maar voor menselijke scheikundigen vaak een niet op te lossen probleem mee hebben. Tot voor de ‘ontdekking’ van de klikscheikunde. Lees verder

Robots die groeien als planten? Dat kan kennelijk

Zachte groeirobot

Een zachte groeirobot wringt zich door een kronkelpad/-buis) (afb: univ. van Minnesota)

Onderzoekers hebben een op de plantengroei geënt extrusieproces ontwikkeld dat het ‘groeien’ van synthetisch materiaal mogelijk zou maken. Het idee zou gebruikt kunnen worden voor zachte ‘groeirobots’ die moeten opereren op moeilijk te bereiken plaatsen, bijvoorbeeld. Lees verder

Supergeleiding zou een gevolg zijn van een kwantumverschijnsel

Hogetemperatuursupergeleiders

In de jaren ’80 maakte de kritische temperatuur waar beneden supergeleiding heerst een ‘sprong’

Al tientallen jaren proberen wetenschappers een houdbare theorie te bedenken die het fenomeen supergeleiding verklaart. Nu schijnt dat verschijnsel letterlijk in beeld gebracht te zijn bij een cupraat (koperoxide met verschillende elementen). Daaruit zou zijn op te maken dat elektronen elkaar aanzetten om zich wrijvingsloos te verplaatsen. Dat zou dan weer lijken op een theorie die bedacht werd toen het mysterie ontstond bij de ontdekking van ‘hogetemperatuursupergeleiders‘ in de jaren 80.
Cupraatdeskundige Subir Sachdev van de Harvarduniversiteit vindt
het bewijs mooi en direct. Experimentator Séamus Davis die het onderzoek aan de universiteit van Oxford heeft geleid stelt er al zo’n25 jaar aan gewerkt te hebben. “Het mysterie is nu opgelost”, vindt hij. Lees verder

Onderzoekers koppelen atoomdunne magneten en licht

Magneet/lichtkoppeling

Atoomdunne magneetjes vertonen een sterke wisselwerking met licht (afb: CCNY)

Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van New York hebben een nieuw magnetische quasideeltje (exiton-pariton oftewel een ongepaard exiton) gevormd door stapeling van ultradunne (’tweedimensionale’) magneetjes (Van der Waalsmagneetjes) te koppelen aan licht. Die ontwikkeling zou de basis kunnen leggen voor materialen die reageren op licht, stellen de onderzoekers (maar die waren er toch al lang?; as). Lees verder

Is nanodiamantjes maken van kunststof oplossing van een probleem?

Diamantregen

In ijsgiganten als Neptunus en Uranus zou het diamanten regenen (afb: Blaurock/HZDR)

Als je kijkt naar het aantal mensen dat aan dit onderzoek hebben meegewerkt (meer dan veertig) dan moet dit wel een zeer belangwekkend onderzoek zijn. Dat ruime veertigtal denkt een oplossing te hebben bedacht voor het probleem van het kunststofafval. Maak daar nanodiamantjes van. Ik heb zo mijn twijfels, maar ik moet toegeven dat ze er in de eerste plaats achter wilden komen hoe de praktijk eruit ziet in ijsgiganten als Neptunus of Uranus. Daar zou het diamanten regenen en zou superionisch water worden gevormd. Lees verder