Peter Scott in het lab
Laat de natuur het werk doen, zou het motto kunnen zijn van onderzoekers van de universiteit van het Britse Warwick. Ze synthetiseerden een kankermedicijn, dat zich min of meer zelf opbouwt (zelfassemblage), en dat lijkt op stoffen in ons eigen afweersysteem. Lees verder
De geïmplanteerde hersenstamcellen (iNCs) werden functioneel onderdeel van de rest van de hersens (afb: Stem Cell Reports)
Onderzoekers van de universiteit van Luxemburg hebben hersencellen (ontwikkeld uit huidcellen) bij muizen in de hersens geïmplanteerd. Die nieuwe cellen bleken te worden opgenomen in de hersenstructuur van de muisjes en daar op zijn minst zes maanden te hebben gefunctioneerd.
Lees verder
Nick Bostrom
Zeker in de optimistische jaren ’80 was het fenomeen kunstmatige intelligentie niet van de lucht, maar het bleek uitermate lastig om machines een ‘intelligentie’ te geven die in de buurt van mensen kon komen en het begrip verdween in een diepe la. Tot voor kort. Kunstmatige intelligentie lijkt weer helemaal terug te zijn en er worden zelfs voorspellingen gedaan wanneer de machineintelligentie de menselijke zal overtreffen. Dat zal ergens midden deze eeuw zijn (pin me daar niet op vast).
Dat zal grote gevolgen hebben en Nick Bostrom van de universiteit van Oxford behandelt die in zijn boek Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies. In de discussieserie van het het Engelse dagblad the Guardian, Science Weekly, wordt hij over dat thema aan de tand gevoeld. Bostrom, het mag niet verbazen, vindt dat we nu al moeten nadenken over de consequenties van al te slimme machines voor de mens(heid).
Bron: the Guardian
Mensen beoordelen anderen die ze voor het eerst zien of ontmoeten op uiterlijke kenmerken en dan vooral die van het gezicht. Het lijkt er op dat ze daarbij deels redelijk objectieve maatstaven hanteren zoals de kaaklijn, vorm van de mond, de ogen, jukbeenderen en dergelijke, zo oordeelden Amerikaanse en Britse onderzoekers. “Die ziet er betrouwbaar uit”, oordelen ze dan. Dat betekent overigens allerminst dat iemand ook betrouwbaar is. Dit lijkt me typisch onderzoek dat vooral van belang is voor adverteerders: met welke gezichten belazer ik iemand het bestal hebben de onderzoekers het vooral over sociale media.
In het donker zien of, met mate, door muren heen kijken, het kan natuurlijk met een infraroodkijker. Er schijnt nu een camerakap te zijn, de FLIR One, waarmee je dat ook kunt doen. Deze iPhone 5/5s-toevoeging, je ‘plakt ‘m op je Apple-telefoon, heeft twee camera’s: een infraroodcamera en een VGA-camera die wat meer detail aan het wazige infraroodbeeld toevoegt. Het ding heeft een eigen batterij, anders is je iPhone rap leeg. Ik stel me zo voor dat je de FLIR One er weer van af moet halen om normale foto’s met je iPhone te kunnen maken. Overigens heeft deze ir-camera vooral praktische doeleinden, zoals het opsporen van warmtelekken in woningen en fabriekssystemen. Het apparaat is niet goedkoop. Het kost in de VS $ 350 en zal in augustus op de markt komen.
Bron: Wired
Zijn dit cellen en van welk beest? Aardig geprobeerd, maar deze kleurige structuren zijn het resultaat van het werk van Jonathan McGrabe, die daarbij genbruik maakte van aloritmen die de befaamde wiskundige Alan Turing ontwikkelde om plaatjes te maken. McGabe doet daar verder weinig aan. Het programma gaat geheel zijn eigen weg. “Het is de truc iets te maken dat er interessant uit ziet”, zegt de kunstenaar. Turing is vooral bekend vanwege zijn pionierswerk voor de computer. Tijdens de tweede wereldoorlog maakte hij deel uit van een groep cryptologen, die het geheim van de Duitse codeermachine Enigma oploste. Hij vroeg zich, onder veel meer, af hoe patronen zich in de biologie ontwikkelden, zoals de strepen van een tijger of het kleurendek van een vogel. Hij bedacht een systeem van vergelijkingen die beschrijven hoe twee stoffen met elkaar reageren, die resulteerden in opvallend levensechte resultaten. McGabe ontwikkelde het algoritme op basis van Turings ‘hersenspinsels’. In zijn (=McGabes) opzet zijn kleuren vloeistoffen die kunnen mengen onder druk, waardoor dit soort plaatjes ontstaan. “Je krijgt structuren die er uitzien als celmembranen en mitochondriën omdat op microschaal oppervlaktespanning erg sterk is.”
Bron: New Scientist
Een met koolstof bedekte elektrode van lithium moet li-batterijen met hoge capaciteit opleveren (onder. Die truc is al eerder geprobeerd, maar dat mislukte (bovenste reeks).
Indonesië en Maleisië krijgen vaak de schuld dat ze kostbaar oerwoud in de fik steken om dat om te zetten in palmolieplantages of anderszins ecologisch armoedige beplanting, maar Canada (zie foto) en Rusland kunnen er ook wat van. Het is niet duidelijk of de bosbranden in die landen wordt aangestoken om landbouwgrond te ‘winnen’, maar het effect is hetzelfde: verlies aan kostbare ecologische diversiteit. Op de foto van satelliet Aqua van 23 juli jl. is te zien dat de rook van de branden grote delen van de Grote Meren in Noord-Amerika bedekt en in zuidoostelijk richting drijft. (foto: NASA)
Bron: Eurekalert
Ook voor de slimme kraai Kitty was deze opgave met al of niet communicerende vaten te lastig (foto: Plos)
Kraaiachtigen zijn slimme beesten. Zo bleken bepaalde ravensoorten in staat een lekker hapje te bereiken dat in een buis dreef, maar onbereikbaar was voor hun snavel, door steentjes in het water te gooien. Onderzoekers van de universiteit van Auckland (Nieuw-Zeeland) hebben samen met Corina Logan van de universiteit van Californië Santa Barbara wat subtielere proeven gedaan om te zien hoe kraaiachtigen die problemen zouden oplossen. Een proef met communicerende vaten en kleurtjes ging de meeste kraaiachtigen te ver. Toch kwalificeerden de onderzoekers de intelligentie van de proefdieren op het niveau van 7- tot 10-jarige kinderen. Lees verder
Het vermoeden bestaat dat licht ’s nachts voor sommige borstkankerpatiënten negatief voor hun therapie uitpakt. Onderzoekers van de Tulane-universiteit in New Orleans (VS) maakten uit onderzoek bij ratten op dat zelfs zwak nachtlicht tumorcellen actiever maakt en volslagen ongevoelig voor het kankermedicijn Tamoxifen. Het lijkt er op dat het licht de productie van het slaaphormoon melatonine remt, dat naar alle waarschijnlijkheid een doorslaggevende rol speelt in de werking van dit geneesmiddel. Lees verder