Een schepje suiker doet wonderen (afb: PNNL)
Met een schepje suiker (β-cyclodextrine) blijkt capaciteit en levensduur van de vloei(stof)batterij een aanzienlijke impuls te krijgen. Die type batterijen zouden dienst kunnen doen om de stabiliteit van stroomvoorziening door zonne- en windenergie te waarborgen en bovendien zouden die niet afhankelijk (hoeven) zijn van eindige en soms schaarse grondstofvoorraden. Dan mag je pas over groen praten. Nu de praktijk nog. Lees verder
De zuurstofionbatterij (l) vergeleken met de lithiumionbatterij (afb: Alexander Schmidt et. al)
Het opwerkingsproces. Ni-DES staat voor niet-ionische diep eutektische oplosmiddelen (afb: Ian Nicholls et. al.)
Met een vloeistof bestaand uit producten van urine en azijnzuur zou het merendeel (97%) van de kobalt uit uitgewerkte batterijen kunnen worden teruggewonnen, waardoor dat type batterijen weer ietsje duurzamer is geworden. De methode zou op grote schaal kunnen worden toegepast. Lees verder
Ester van der Voet (afb: Universiteit Leiden)
China zit/staar al op de maan (maankarretje Chang’e 4) (afb: Chinese ruimtevaartorganisatie)
Waarom gaan ‘we’ naar de maan, vroeg de Franse krant Le Monde zich in een video af (maar dan natuurlijk in het Frans). Precies die vraag had ik bij het gedoe rond het Artemis-project van de Yankees. Niet alleen de Amerikanen (willen) gaan, maar ook China, Japan, de EU, India en misschien ook Noord-Korea. Die landen, van Noord-Korea ben ik niet zeker, hebben vergaande plannen naar dat onherbergzame ‘bijplaneetje’ van die kleine planeet aarde te vertrekken. Lees verder
Oxides van de zeldzame aarden praseodymium, cerium, lanthaan, neodymium, samarium en gadolinium (afb: WikiMedia Commons)
Zeldzame aarden vormt een groep elementen die voor diverse toepassingen wezenlijk is, voor in elektronische toepassingen. Onze steeds stijgende honger naar dergelijke producten maakt winning onvermijdelijk, maar daarbij worden nogal onaangename stoffen gebruikt. Nu hebben Chinese onderzoekers, de grootste voorraden van die elementen komen in China voor, een alternatieve, minder vieze winningsmethode voorgesteld om die overgangsmetalen van hun ‘omgeving’ (klei) te scheiden: elektra (maar aan het eind zijn alle voorraden uitputbaar). Volgens geologe Anouk Borst van de KU Leuven een grote vooruitgang. Lees verder
Techniek is een grote verspiller, vooral de elektronische techniek. Producten worden niet vervangen omdat ze kapot zijn, maar omdat ze ‘achterhaald’ zijn. Ik heb nog computers en telefoontjes van vijftien jaar geleden, die het nog prima doen, maar waarvan de enige ‘fout’ is dat ze technisch ‘achtergebleven’ zijn. Technische grootmachten als Apple en Google spelen daar gretig op in door jaarlijks nieuwe producten te presenteren met weer ‘vele nieuwe mogelijkheden’ en door oudere versies na een paar jaar niet meer te ‘onderhouden’. Weg met die ouwe rommel. Lees verder
Omslag Global Witness-rapport (afb: globalwitness.org)
Volgens een rapport van Global Witness zijn er de afgelopen tien jaar 1700 milieuactivisten vermoord, gemiddeld elke twee dagen een. Ze vielen in de strijd tegen, onder meer, verwoestende mijnbouw- en oliewinnigprojecten en tegen ontbossing in hun land. Het grootste aantal milieuactivisten sneuvelde in Brazilië en Colombia. Het afgelopen jaar alleen al werden 200 milieuactivisten vermoord. Lees verder
In China werd in de jaren 80 (menselijke) urine verzameld om daar de landbouwgrond mee te bemesten, waar elders (ook) poep werd gebruikt. Die ‘vieze gewoontes’ zijn inmiddels allang achterhaald door de introductie van ‘schone’ kunstmest, maar daaraan blijken toch wel wat probleempjes te kleven. Waarom gebruiken we urine niet als bron van grondstoffen, dacht Michael Roes en hij richtte een bedrijf op: Toopi Organics. Hoe een afvalproduct een enorme bron van bruikbare stoffen kan worden, daarmee, onder meer, in ieder geval een deel van kunstmest overbodig te maken. Lees verder
Elon Musk (afb: WikiMedia Commons)
Ruim een halve eeuw geleden zette Amerika twee astronauten op de maan, terwijl een derde rondjes om de maan vloog. Nu lijken diverse landen maar ook particulieren er op gebrand om, al of niet bemande, reisjes naar de maan te ondernemen. Wat is het nut van die energieverslindende en (dus) klimaatverpestende maanreisjes? Hebben we te maken met een machtsstrijd tussen de oude heerser (VS) en de opkomende macht (China)? Maar waarom zijn dan ook Zuid-Korea, Japan en nog wat andere landen er zo op gebrand om op die levenloze trabant te komen?
Lees verder